Άβουλα κτήνη τη σκέψη μας μολύνουν
δίποδα καρκινώματα με χρίσμα απ΄ τον λαό
φόβος απληστία η μονή τους τροφή
ανήθικα παράσιτα για εύπορη ζωή
όσο οι ώρες τους τελειώνουν οι ορδές μας θα πληθαίνουν
άτρομοι στον θάνατο οπλισμένοι με οργή
θύματα της προπαγάνδας από ένα έξυπνο κουτί
ελεύθεροι εγκλεισμένοι σε αιώνιο κελί
Μέσα απ΄ το σκοτάδι το μίσος μας πηγάζει
για έναν κόσμο φυλακή
πολιτικοί και παπαγάλοι σε είπαν τρομοκράτη
μα τρόμος είναι η ζωή - που έχουν επιβάλει
Απάνθρωπη ζωή γεμάτη υποταγή
σάπια προϊόντα κλειδωμένα σε κλουβί
σαν λυσσασμένα ζώα διψάνε για ζωή
υπνωτισμένα σώματα σε νου καταστολή
άυλες μορφές σε εποχή υλισμού
οι αλυσίδες νοητές μα οι φυλακές είναι παντού
κηρύττουν τον λόγο ενός άσπλαχνου θεού
και εμείς είμαστε τα λάθη τους φυτρώνουμε παντού
The Minneapolis band add a horn section, a running surrealist allegory about walls, and an occasional nod to the elegiac to their electroshocked post-punk. Bandcamp Album of the Day Mar 4, 2024